Camın M.Ö. 2000 yıllarında doğuda tanındığı bilinmektedir.Bugüne  kadar rastlanan en eski cam reçetesi,M.Ö. 668 yıllarında yaşamış Mısır  firavunlarından birinin mezar kazısı sırasında bulunmuştur.Cam üretimi  eski Mısır'dan sonra Romalılar tarafından geliştirilerek devam etmiş,Orta  avrupada ise Venedik (Murano) cam sanatının merkezi olmuştur.Daha  sonra cam üretimi bütün Avrupa'ya yayılmış, yüzyıllar boyunca geliştirilerek bugünkü en gelişmiş float teknolojisine ulaşmıştır. Doğada bol miktarda bulunan kum,kireç taşı ve soda,camın ana hammaddelerini oluşturur.Cam kendine has özelliklerinden dolayı başka malzemelerle ikamesi mümkün olmayan doğal bir malzemedir.Günümüzde gelişen işleme teknikleri sayesinde,gittikçe genişleyen bir kullanım yelpazesine sahip olmaktadır. Camın bir yan ürünü olan ayna,13. Yüzyılda Murano'da icat edildi. İlk cam ayna günümüzdeki gibi düz degil,çukurdu.Yuvarlak bir şişe gibi şekillendirilmiş cam henüz sıcakken işine kurşun-kalay alaşımı akıtılır,soğuduktan sonra da kesilirdi.Böylece iki tane çukur ayna elde edilirdi.Fakat bu aynalar oksitlendiğinden işlevlerini çabuk yitirirlerdi. 13. yüzyılın sonunda ilk ayna loncaları kurulmaya başladı.Matbaanın mucidi olan Johannes Gutenberg de 1420 yılında Strassburg'da bir ayna imalathanesi kurdu. 16. yüzyılda Venedikli cam ustaları ilk düzcam aynayı arkasına ince bir kalay tabakası,onun üzerine de civa kaplamak suretiyle geliştirdiler.Ayna üretimi sırasında birçok ustanın civa zehirlenmesinden öldüğü gerçeği ancak 1840'larda öğrenilebildi.Ayna üretiminde civa yerine kristalize gümüş kullanımına 1855 yılında,araştırmacı ve kimyager Justus von Liebig tarafından geliştirilen kimyasal ayna dökme usulünün benimsenmesi ile başlandı.Alman Georg Miederer ayna üretim teknikini geliştirip kalite ve kantite açısından optimize ederek,günümüzün otomatik ayna üretiminin ilk adımını atmış oldu. Bir zamanların lüks tüketim malzemesi olan ayna,günümüzde nitelikli ama ucuz bir temel ürün olarak kullanılmaktadır.Ayna üretiminde float cam kullanıldıgından,artık camın iki yüzünü paralel hale getirmek işin perdahlanmasına ve cilalanmasına ihtiyaç yoktur. Yurdumuzda 1982 yılına kadar el imalati şeklinde küçük atölyelerde dökülen ayna,artık günümüzün en kaliteli camı kabul edilen float cam üzerine,yıkama,parlatma,gümüş kaplama,bakır kaplama ile iki kat boyama ve kurutma aşamalarından geçerek ayna haline getirilmektedir. Genel olarak cam,alkali silikatların kompleks bileşiklerinden oluşmuştur.Camın esas hammaddesi kum olarak bilinen S2O2 dir.SiO2 tabiatta kuvars kristali seklinde bulunmaktadır.Esasında cam sanayiinde kullanılan kumun ince tanecikler halinde olması gerekmektedir.Ayrıca belirli bir fiziksel,kimyasal ve mineralojik özellikleri olmalıdır.Genelde cam sanayiinde kullanılan kumun özellikleri ingiliz standartlarınca belirlenmiş ve tüm dünyada kabul edilmiştir.Optik cam yapımında kullanılan A sınıfı kumda %99.5 SiO2, en fazla %0.008 Fe2O3,en fazla %0.03 TiO2,en fazla %0.0002 Cr2O3 bulunması uygundur. Cam,diğer alkali silikat kompleks bileşiklerinde olduğu gibi ısıtıldıklarında geniş bir ısı aralğınnda hamurlaştıktan sonra sıvı hale geçerler.Soğutulduklarında ise billurlaşmazlar.Camlar suda çözünmeyen cisimlerdir.Fakat alkali metallerle elde edilen camlar su tesiriyle normal koşullarda bile hidrolize uğrayabilmektedir.Bu durumu önleyebilmek için bilhassa adi camı oluşturan karışımdaki SiO2-CaO-Na2O sistemini oluşturmak gerekir.Karışımdaki metal cinsleri ve oranlarının değiştirilmesiyle daha değişik tiplerde camlar elde edilebilir(Bohemiya camı,Billur camı,Teana camı vb.) Camların genleşme katsayıları ,cam cinslerine,daha doğrusu içerdikleri madde ve bileşenlerin miktarına göre değişir.Bu durum değişik camların değişik kullanım alanları olmasını sağlar. Sulama ve tavlama işlemlerinin cam üzerindeki etkilerini şöyle açıklayabiliriz;sulanmış camın dış kısımları basınca,iç kısımları da genleşmeden oluşacak kuvvetlere mağruz kalır.İyi tavlanmış cam yavaş yavaş ısıtılırsa,belli bir sıcaklığa kadar düzgün ve doğrusal bir genişleme ve hemen ardından da bu özellikte numunenin yumuşamasına karşı gelecek bir düşme gözlenir. Camların mekaniksel özellikleri kısaca şöyle açıklanabilir;kopma yükü 4-10 kg/mm,baskıya karşı direnci 60-120 kg/mm ve elastik modülü 4500-10000 kg/mm dir. Fizikler özellikleri ise; adi camlar için yoğunluk 2.4-2.6 gr/cm,kurşunlu camlar için yoğunluk 3-3.8 gr/cm'dir.